श्री स्वामी समर्थ सारामृत अध्याय १९
श्री गणेशाय नमः ॥
एकाग्रचित्ते करिता श्रवण । तेणे होय दिव्य ज्ञान । त्या ज्ञाने परमार्थसाधन । पंथ
सुलभ होतसे ॥१॥ सच्चरित्रे श्रवण करिता । परमानंद होय चित्ता । ओळखू ये
सत्यासत्यता । परमार्थ प्रपंचाची ॥२॥ या नरदेहा येवोन । काय करावे आपण । जेणे होईल
सुगम । दुस्तर हा भवपंथ ॥३॥ ज्यांसी वानिती भले । सज्जन ज्या मार्गे गेले । सर्व
दुःखमुक्त झाले । तो पंथ धरावा ॥४॥ बोलणे असो हे आता । वर्णू पुढे स्वामीचरिता ।
अत्यादरे श्रवण करिता । सर्वार्थ पाविजे निश्चये ॥५॥ प्रसिद्ध आळंदी क्षेत्री ।
नामे नृसिंहसरस्वती । जयांची सर्वत्र ख्याती । अजरामर राहिली ॥६॥ कृष्णातटाकी
क्षेत्रे पवित्र । ती देखिली त्यांनी समस्त । नाना योगाभ्यासी बहुत । महासाधू
देखिले ॥७॥ करावे हठयोगसाधन । ऐसी इच्छा बहुत दिन । नाना स्थाने फिरोन । शोध करिती
गुरुचा ॥८॥ जपी तपी संन्यासी । देखिले अनेक तापसी । जे सदा अरण्यवासी । योगाभ्यासी
बैसले ॥९॥ एक सूर्यमंडळ विलोकिती । एक पंचाग्निसाधन करिती । एक वायू भक्षिताती ।
मौन धरिती कितीएक ॥१०॥ एक झाले दिगंबर । एकी केला उर्ध्व कर । एक घालिती नमस्कार ।
एक ध्यानस्थ बैसले ॥११॥ एक आश्रमी राहोन । शिष्या सांगती गुह्यज्ञान । एक करिती
तीर्थाटन । एक पूजनी बैसले ॥१२॥ ऐसे असंख्य देखिले । ज्ञान तयांचे पाहिले ।
कित्येकांचे चरण धरिले । परि गेले व्यर्थची ॥१३॥ हठयोग परम कठीण । कैसा करावा
साध्य आपण । याविषयी पूर्ण ज्ञान । कोणी तयाते सांगेना ॥१४॥ एके समयी अक्कलकोटी ।
स्वामीदर्शनेच्छा धरूनी पोटी । आले नृसिंहसरस्वती । महिमा श्रींचा ऐकोनी ॥१५॥
नृसिंहसरस्वती दर्शनासी । येती कळले समर्थांसी । जाणिले त्यांच्या हृद़्गता ।
अंतरामाजी आधीच ॥१६॥ सन्मुख पाहोनी तयांना । आज्ञाचक्र भेदांतला । एक श्लोक सत्वर
म्हटला । श्रवणी पडला तयांच्या ॥१७॥ श्लोक ऐकता तेथेचि । समाधी लागली साची ।
स्मृति न राहिली देहाची । ब्रह्मरंध्री प्राणवायू ॥१८॥ आश्चर्य करिती सकळ । असो
झालिया काही वेळ । समाधी उतरता तत्काळ । नृसिंहसरस्वती धावले ॥१९॥ स्वामी
पदांबुजांवरी । मस्तक ठेविले झडकरी । सद़्गदित झाले अंतरी । हर्ष पोटी न समावे
॥२०॥ उठोनिया करिती स्तुती । धन्य धन्य हे यतिमूर्ती । केवळ परमेश्वर असती । रुप
घेती मानवाचे ॥२१॥ मी आज कित्येक दिवस । हठयोगसाधन करायास । केले बहुत सायास । परी
सर्व व्यर्थ गेले ॥२२॥ स्वामीकृपा आज झाली । तेणे माझी इच्छा पुरली । चिंता सकल
दुर झाली । कार्यभाग साधला ॥२३॥ असो नृसिंहसरस्वती । आळंदी क्षेत्री परतोनी येती ।
तेथेचि वास्तव्य करिती । सिद्धी प्रसन्न जयांना ॥२४॥ बहुत धर्मकृत्ये केली ।
दूरदूर किर्ती गेली । एकेदिवशी काहीवेळी । अक्कलकोटी पातले ॥२५॥ घेतले समर्थांचे
दर्शन । उभे राहिले कर जोडोन । झाले बहुत समाधान । गुरुमुर्ति पाहोनिया ॥२६॥ पाहोनी
नृसिंहसरस्वतीसी । समर्थ बोलले त्या समयासी । लोकी धन्यता पावलासी । वारयोषिता
पाळोनी ॥२७॥ तियेसी द्यावे सोडोनी । तरीच श्रेष्ठत्व पावसी जनी । मग सहजचि
सुरभुवनी । अंती जासी सुखाने ॥२८॥ ऐकोनी समर्थांची वाणी । आश्चर्य वाटले सकला मनी
। नृसिंहसरस्वती स्वामी असोनी । विपरीत केवी करतील ॥२९॥ परी अंतरीची खूण । यति
तत्काळ जाणोन । पाहो लागले अधोवदन । शब्द एक ना बोलवे ॥३०॥ सिद्धी करोनी प्रसन्न ।
वाढविले आपुले महिमान । तेचि वारयोषितेसमान । अर्थ स्वामीवचनाचा ॥३१॥ असो
तेव्हापासोनि । सिद्धी दिधली सोडोनी । येवोनी राहिले स्वस्थानी । धर्मकृत्ये बहु
केली ॥३२॥ यशवंतराव भोसेकर । नामे देव मामलेदार । त्यासीही ज्ञान साचार । समर्थ
कृपेने जाहले ॥३३॥ ऐसे सच्छिष्य अनेक । श्रीकृपेने ज्ञानी विशेष । ज्यांनी ओळखिले
आत्मस्वरुप । महिमा त्यांचा न वर्णवे ॥३४॥ वासुदेव फडके ब्राह्मण थोर । ज्यांची
प्रसिद्धी सर्वत्र । इंग्रजी अंमलात अनिवार । होऊनी बंड केले ज्यांनी ॥३५॥
समर्थांची कृपा होता । इच्छित कार्य साधेल तत्त्वता । ऐसे वाटले त्याचे चित्ता ।
दर्शनाते पातला ॥३६॥ करी नग्न तलवार । घेवोन आला श्रींसमोर । घालोन साष्टांग
नमस्कार । मनामाजी प्रार्थीत ॥३७॥ स्वकार्य चिंतोनी अंतरी । खड्ग दिधले श्रींच्या
करी । म्हणे मजवरी कृपा जरी । तरी खड्ग हाती देतील ॥३८॥ जावोनी बैसला दूर ।
श्रींनी जाणिले अंतर । त्यांचे पाहोनि कर्म घोर । राजद्रोह मानसी ॥३९॥ लगबगे उठली
स्वारी । सत्वर आली बाहेरी । तरवडाचे झाडावरी । तलवार दिली टाकोनी ॥४०॥ वासुदेवराव
पाहोनी । खिन्न झाला अंतःकरणी । समर्थांते आपुली करणी । नावडे सर्वथा म्हणतसे ॥४१॥
कार्य आपण योजिले । ते शेवटा न जाय भले । ऐसे समर्थे दर्शविले । म्हणूनी न दिले
खड्ग करी ॥४२॥ परी तो अभिमानी पुरुष । खड्ग घेवोनि तैसेच । आला परत स्वस्थानास ।
झेंडा उभारिला बंडाचा ॥४३॥ त्यात त्यासी यश न आले । सर्व हेतू निष्फळ झाले । शेवटी
पारिपत्य भोगले । कष्ट गेले व्यर्थचि ॥४४॥ असो स्वामींचे भक्त । तात्या भोसले
विख्यात । राहती अक्कलकोटात । राजाश्रित सरदार ॥४५॥ काही कारण जहाले । संसारी मन
विटले । मग प्रपंचाते सोडिले । भक्त झाले स्वामींचे ॥४६॥ मायापाश तोडोनी । दृढ
झाले स्वामीचरणी । भजन पूजन निशीदिनी । करिताती आनंदे ॥४७॥ अकस्मात एके दिवशी ।
भयभीत झाले मानसी । यमदूत दिसती दृष्टीसी । मृत्यूसमय पातला ॥४८॥ पाहोनिया विपरीत
परी । श्रीचरण धरिले झडकरी । उभा राहिला काळ दूरी । नवलपरी जाहले ॥४९॥ दीन वदन
होवोनी । दृढ घातली मिठी चरणी । तात्या करिती विनवणी । मरण माझे चुकवावे ॥५०॥ ते
पाहोनी श्रीसमर्थ । कृतान्तासी काय सांगत । हा असे माझा भक्त । आयुष्य याचे न सरले
॥५१॥ पैल तो वृषभ दिसत । त्याचा आज असे अंत । त्यासी न्यावे त्वा त्वरित । स्पर्श
याते करु नको ॥५२॥ ऐसे समर्थ बोलले । तोची नवल वर्तले । तत्काळ वृषभाचे प्राण गेले
। धरणी पडले कलेवर ॥५३॥ जन पाहोनी आश्चर्य करिती । धन्यता थोर वर्णिताती ।
बैलाप्रती दिधली मुक्ती । मरण चुकले तात्यांचे ॥५४॥ ऐशा लीला असंख्य । वर्णू जाता
वाढेल ग्रंथ । हे स्वामीचरित्र सारामृत । चरित्रसारमात्र येथे ॥५५॥ जयाची लीला
अगम्य । ध्याती ज्याते निगमागम । सुर-नर वर्णिताती गुण । अनादिसिद्ध परमात्मा ॥५६॥
नानारुपे नटोनी । स्वेच्छे विचरे जो या जनी । भक्ता सन्मार्ग दाखवोनी । भवसागरी
तारीत ॥५७॥ त्या परमात्म्याचा अवतार । श्रीस्वामी यति दिगंबर । प्रगट झाले धरणीवर
। जगदुद्धाकारणे ॥५८॥ त्यांची पदसेवा निशीदिनी । करोनी तत्पर सदा भजनी । विष्णू
शंकराचे मनी । हेचि वसो सदैव ॥५९॥ इति श्री स्वामी चरित्र सारामृत । नाना प्राकृत
कथा संमत । सदा परिसोत प्रेमळ भक्त । एकोनविंशोऽध्याय गोड हा ॥६०॥ ॥ श्रीस्वामीचरणार्पणमस्तु
॥ श्रीमस्तु शुभंभवती ॥
0 टिप्पण्या